tren kazası...

Her ayın ilk haftası,sorumlular toplantısı için Manisa'ya gider,şube müdürü,başhekim,başhekim yardımcılarının ay içi değerlendirmeleri ve yeni görevlendirmeleri alır,sorunları iletir,tartışır,takip eden günler içinde,mümkünse pazar günleri kendi içimizde bir toplantı yaparak gelişmeleri duyururum.bu toplantı,Manisadaki kadar sıkıcı ve gergin olmasın diye de,kahvaltılı olur.
Arkadaşların her biri,gelirken poğaça,börek,haşlanmış patates,peynir,zeytin gibi kahvaltılıklar getirirler(çakışmasın diye önceden ayarlarız)hem sohbet eder,hem de kaynaşırız.Evli arkadaşlar eşlerini ve çocuklarını da getirirler.Tam bir aile ortamı olur.
Bugün de pazar günü yapamadığımız toplantımız için,kahvaltı masasındaydık.birden istasyonun kapısı açıldı
Orta yaşlı bir adam nefes nefese ''şurda adama tren çarptı,adam yaşıyo''dedi.nöbetçi arkadaşlar saniyeler içinde ambulansa fırladı.onlar siren çalıp uzaklaşırken,sabit telsizden,komuta merkezine anons geçtim.
-''sağlık merkez 4480,istasyona gelen ihbar üzerine tren kazası vakası için çıkış yapılmıştır.''
-anlaşıldı dedi telsizden,görevli att.
Olay yeri 100 metre ilerimizdeki hemzemin geçitteydi.Nöbetçi olmasa bile,diğer arkadaşlarımda olay yerinde,nöbetçi ekibe yardım ediyorlardı.ben anons vereyim derken geç kalmıştım.
topuklu ayakkabılarla,taşlı yoldan yürüyerek,trenin yanına geldim.etraf çok kalabalıktı,tren geçerken çalan uyarı zili,insanın kulakları tırmalıyordu.ben bu sefer sadece seyirciydim.
boş durmamak adına,arkadaşımın telefonuyla,olayı görüntüledim.
30lu yaşlarda erkek hasta,hemzemin geçitten motorsikletiyle geçerken,tren çarpmış,trenin tam alt boşluğunda,metrelerce sürüklenmişti.
tren,112 nin önündeki geçitte ancak durabilmişti.yaralı hala trenin altındaydı ve yaşıyordu.bu halde ona ulaşmak ve müdahale etmek imkansızdı.
nöbetçi arkadaş,yaralıya sesleniyordu,-kalkma yerinden,seni çıkarıcaz!!!
makinist trendeydi hala.-napayım?diyordu,
görevli arkadaşım -yavaşça geri git derken,yaralıya,
-sakın oynatma kendini,başını indir!!!diye bağırıyordu,bağırıyorduk.
zaten herhangi bir şekilde bir yerini oynatsa,tren geri giderken,onu ezebilirdi.
makinistin yüzü bembeyazdı.belli ki korkmuştu.-tamam mı?,gideyim mi geriye?diye bağırdı.
-tamam gidebilirsin komutuyla birlikte,tonlarca ağırlığındaki tren,yavaş yavaş geri gitmeye başladı.yaralı yüzükoyun yatıyordu.yaralının önce ayakları,sonra gövdesi,en son kafası göründü.
ekip şefi arkadaşım,ayakların görünmesiyle birlikte,tren geri gittikçe,çıkan vücut bölümlerini muayene ediyordu.ekip,yaralıyı boyunluk ve sırt tahtasına aldı.yaralının kafatasında ciddi bir yaralanma bulunuyordu.kafadaki kanama durduruldu.göğsünün sağ tarafında,ezilmeye bağlı büyük bir morarma vardı.akciğer yaralanması olabilirdi.hemen oksijen başlandı.
bu arada,yanımda benim gibi toplantıya gelen arkadaşıma,mayi hazırlayalım dedim.(serum yani)
mayiyi hazırlayan arkadaş,malzemeleri ekibe uzattı ve serum da olay yerinde hemen takıldı.artık herşey hazırdı.komutla beraber kaldırılan sedye,ambulansa kondu.
ben de bindim ambulansa durur muyum?
yaralının bilinci açıktı.gözbebekleri eşit ve normaldi.sorulara makul ve mantıklı yanıtlar veriyordu.adın ne?dedim.-i.... dedi.-i... nasılsın?dedim-''kurtarın beni,nefes alamıyom,hava gelmiyo'dedi.-tamam dedim bak ambulanstasın.kurtulacaksın.oksijen gitmeye devam ediyordu.
Hastaneye bilgi vereyim,beyin cerrahı ve göğüs cerrahı gerekiyor diye ararken,hastaneye geldik bile.
acil servis haberi almış,bizi bekliyordu.kapıdan girer girmez,acilde koşuşturma başladı.yaralıyı sedyeye alma,kan alma,muayene,röntgen,tomografi işlemleri hepsi aynı anda yapılıyordu.artık yaralı acil servisindi.görevli arkadaş hastayı teslim etti ve istasyona döndük.biraz kritikten sonra,toplantıya kaldığımız yerden devam ettik.
buna şans mı denir,şanssızlık mı bilinmez ama,herhalde,tren kazası geçirip de arada kalmayı başaran,üstüne 10 kişilik bir acil yardım ekibinin müdahale ettiği kaza az bulunur.
Umarım şansı devam eder ve hayatta kalır...